Raja Ampat nurkowanie

Życie podwodne na Raja Ampat charakteryzuje się tak dużym zróżnicowaniem, że nawet nurkując w tym samym regionie nieskończenie wiele razy, można wciąż mieć wrażenie, jakby przebywało się w zupełnie nowym miejscu. Dzieje się tak, ponieważ występuje tam mnóstwo gatunków ryb, korali, krewetek oraz ssaków morskich. Ponadto jeśli chodzi o nurkowanie Raja Ampat słynie z wielu dokonań. W tym regionie najczęściej padają rekordy ilości różnych rodzajów raf i gatunków ryb widzianych podczas jednego nurkowania. Woda przyciąga wzrok za sprawą niezwykłej przejrzystości, a krajobrazy rozciągające się wokół pozwalają uwierzyć, że przebywa się w prawdziwym raju. Mimo to nurkując na Raja Ampat, nie spotka się zbyt wielu osób. Jednym z powodów takiego stanu rzeczy jest cena. Kłopotliwa bywa też sama podróż, która wymaga bardzo dobrej organizacji. Dlatego w Activtour dzięki dużemu doświadczeniu wiemy, w jaki sposób zaaranżować wyprawę, aby uczestnicy czuli się bezpiecznie. Dbamy także o to, by cena podróży nie nadwyrężała zbytnio budżetu. To sprawia, że wracając z nurkowania na Raja Ampat, można już planować kolejne wyprawy i uniknąć tym samym smutku spowodowanego koniecznością powrotu do rzeczywistości.

Ciekawostki:

• Walka o niepodległość: Czy Papuasi z zachodniej części wyspy Nowa Gwinea oderwą się od Indonezji? Od pół wieku walczą o niepodległość. Niestety, świat niewiele wie o tym konflikcie… Papuasi nie mają – jak Tybetańczycy – swojego Dalajlamy, który jeździłby po świecie niczym żywy symbol opresji. A ich prześladowca, Indonezja (to do niej należy Papua Zachodnia, część Nowej Gwinei), nie jest krwawą dyktaturą jak Irak czy Libia. To sojusznik USA i Australii, czyniący ogromne postępy na drodze do demokracji. Świat milczy, bo spokój w najliczniejszym muzułmańskim kraju świata jest na wagę złota (wyznawcy islamu stanowią blisko 90 proc. z 243 mln mieszkańców). Zwłaszcza w dobie rosnącego w siłę fundamentalizmu. Problem w tym, że po utracie przez Indonezję w 1999 r. Timoru Wschodniego separatyzm w Papui czy na sąsiednich Molukach jest największą zmorą władz. Bogata w złoto, miedź i gaz Papua jest zbyt cenna, by Dżakarta zgodziła się na referendum, w którym większość mieszkańców zagłosowałaby za niepodległością. Papua to najbiedniejsza i – poza Molukami – najbardziej zapalna cześć kraju-archipelagu. Bliżej stąd do wybrzeży Australii (250 km) niż do Dżakarty (3,2 tys.). Papuasi, których jest ok. 1,2 mln, bardziej przypominają Aborygenów niż Jawajczyków, dominującą nację Indonezji, a dzieli ich cywilizacyjna przepaść. Na skutek polityki kolonizacji tych drugich przybywa i Papuasi obawiają się, że staną się mniejszością we własnej ojczyźnie. W dużych miastach, np. Jayapurze, przyjezdni z Jawy czy Sumatry stanowią już trzy czwarte mieszkańców – to bogaci i klasa średnia, właściciele sklepów i dyrektorzy. Papuasi to głównie biedota. Ich organizacje separatystyczne utrzymują, że Papua została siłą wcielona do Indonezji tylko dlatego, że kiedyś była częścią holenderskich Indii Wschodnich. Eksperci i organizacje praw człowieka wzywają Indonezję do dialogu z Papuasami. Międzynarodowa Organizacja Kryzysowa (ICG), monitorująca światowe kryzysy, już dwa lata temu postulowała, by Dżakarta rozszerzyła autonomię prowincji i przystąpiła do negocjacji.
• Bioróżnorodność: W rejonie wysp Raja Ampat możemy spotkać 1 223 gatunków ryb, w tym 25 endemicznych gatunków ryb, 600 gatunków korali twardych (10 razy więcej niż na całych Karaibach), 75% wszystkich znanych gatunków korali, 57 gatunków Mantis Shrimp, 13 gatunków morskich ssaków, 5 gatunków zagrożonych żółwi morskich. Raja Ampat oprócz wspaniałej rafy jest słynne najbardziej słynne są manty, koniki morskie oraz rekiny Wobbegong.
• Rekiny Wobbegong (Brodatkowate): Rekiny o spłaszczonym ciele z szeroką i płaską głową. Fałdy skórne po obu stronach otworu gębowego tworzą charakterystyczną „bródkę”.
• Sorong: To największe indonezyjskie miasto za zachodnich rubieżach Nowej Gwinei. Położone na Półwyspie Ptasia Głowa, 200 tysięczne Sorong obmywają fale Oceanu Spokojnego.
• Lodowiec: Papua Zachodnia jest posiadaczem jedynego indonezyjskiego lodowca! Puncak Jaya, który będąc zarazem najwyższym szczytem całej Indonezji może się pochwalić jedynym lodowcem pomiędzy Himalajami i Andami.
• Złoto: Papua słynie z olbrzymich bogactw różnych bogactw naturalnych, wśród których na pierwsze miejsce wysuwa się złoto wydobywane na południu wyspy przez amerykańską spółkę Free Port. 
• Infrastruktura Papuy Zachodniej: brak infrastruktury, mostów, dróg wewnątrz wyspy czyni z niej dziewiczą i nie zbadaną w prawie 75%.
• Papua Zachodnia: zwana również kiedyś (przed uzyskaniem większej autonomii od rządu w Dżakarcie) Irian Jaya lub Irianem Zachodnim zajmuje 420 tysięcy km² Nowej Gwinea, czyniąc prowincję największą 22%-tową częścią składową całego Archipelagu Indonezji. Fenomenem jest fakt iż tak dużą przestrzeń zamieszkuje zaledwie 3 mln ludzi. Stolicą jest Manokwari.
• Papua: to nazwa autonomicznej prowincji Republiki Indonezji, usytuowanej we wschodniej części wyspy Nowa Gwinea.
• Nowa Gwinea: ze swoją powierzchnią prawie 800 tysięcy km² jest drugą co do wielkości wyspą świata po duńskiej Grenlandii.
• Korowajowie i Kombajowie: Wyprawa do Papui Zachodniej jest niespotykaną okazją do dotarcia w najbardziej niedostępne, rzadko odwiedzane przez białych tereny pomiędzy dopływami rzek Brazza, Digul i Eilanden, niedaleko granicy z Papuą – Nową Gwineą. Zamieszkane są one przez plemiona Kombajów i Korowajów – fascynujące grupy etniczne, z którymi pierwszy kontakt nawiązano dopiero w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku. Do dziś pozostają oni jednymi z najmniej poznanych i najbardziej wyizolowanych ludów. Kombaowie i Korowajowie zwani są „Ludźmi Drzew” z uwagi na to, że tradycyjnie budują swoje domostwa wysoko, pośród zielonych koron drzew, nieraz ponad dwadzieścia metrów nad ziemią! Czynią tak m.in. dla obrony przed wojowniczymi sąsiadami z plemiona Asmat. Korowajowie to jedni z ostatnich ludzi na ziemi, którzy nadal kultywują rytualny kanibalizm.
• Plemię Asmat: Asmaci to odizolowani od współczesnej cywilizacji ludzie zamieszkujący południową część Papui u wybrzeża morza Arafura. Mieszkają oni w małych wioskach złożonych z kilkudziesięciu lepianek. Z jednej strony wojownicy, potomkowie łowców głów i ostatni kanibale, z drugiej legendarni rzeźbiarze Oceanii. Potrafią wyrzeźbić niesamowite figurki oraz narzędzia z drewna.
• Tatuaż: Korowajowie są jednym z ostatnich w Papui Zachodniej ludów, u których tradycja ozdabiania ciała bliznami i tatuażem jest wciąż żywa. Tradycyjne techniki wykonywania tatuażu przy pomocy pigmentu z pasty z węgla drzewnego, są wypierane przez zdobycze cywilizacji w postaci elektrolitu do baterii.
• Wzrost indonezyjczyka: Średni wzrost mężczyzn z Indonezji to 158cm i jest najniższy na świecie.
• Linia Wallace’a: Hipotetyczna granica występowania fauny australijskiej i orientalnej wyznaczona na podstawie obserwacji przyrodnika Alfreda Russela Wallace’a.
• Indonezja: największy kraj wyspiarski na świecie z 13 466 wyspami, z których 922 są zamieszkane.

Praktyczne informacje:

Raja Ampat to archipelag ponad 600 wysp, położony między Oceanem Spokojnym a morzem Seram, przy północno-zachodnim brzegu Papui Zachodniej, która jest jedną z prowincji Indonezji, położoną na wyspie Nowa Gwinea. W 2002 roku wyspy Raja Ampat zostały wpisane na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.Papua Zachodnia dzieli się na 8 dystryktów (kabupaten) i jedno miasto (kota), w nawiasie są stolice: Fak-fak (Fak-fak), Kaimana (Kaimana), Manokwari (Manokwari), Raja Ampat (Waisai), Sorong (Sorong), Kota Sorong (MIASTO), Sorong Selatan {Teminabuan), Teluk Bintuni (Bintuni), Teluk Wondama (Rasiei).

Zdrowie

Przy wyjeździe do Indonezji nie ma obowiązkowych szczepień. W celu zapoznania się ze szczepieniami aktualnie rekomendowanymi, zaleca się konsultację z najbliższą stacją sanitarno-epidemiologiczną (Sanepid). Do zagrożeń sanitarno-epidemiologicznych należą: pasożyty układu trawiennego, dur brzuszny, biegunka, żółtaczka typu A i B. Należy pamiętać, że woda w kranie nie jest zdatna do konsumpcji. Zalecane jest picie wody butelkowanej lub przegotowanej, unikanie w napojach kostek lodu oraz surowych i niedogotowanych potraw. W większości prowincji istnieje zagrożenie wścieklizną u psów (szczególnie na Bali). W przypadku podróży poza Jawę i Bali miejscowe władze zalecają profilaktyczne przyjmowanie lekarstw antymalarycznych oraz zwracanie uwagi na dobre zabezpieczenia przeciw komarom. Szczególną uwagę należy zwrócić na pojawianie się wśród drobiu i ludzi ognisk ptasiej grypy wywołanych szczepem wirusa grypy H5N1. Przed wyjazdem do Indonezji warto zaszczepić się przeciw zwykłej grypie, co znacznie skraca czas jej zdiagnozowania. Należy unikać kontaktu z drobiem i dzikimi ptakami, a także miejsc, gdzie może być obecny drób zakażony wirusem H5N1 takich jak targowiska, fermy, zakłady przetwórstwa drobiu. Wirus jest wrażliwy na wszystkie rodzaje detergentów, jak i temperaturę powyżej 70 st. C. Należy szczególnie dbać o czystość rąk. Zagrożenie wirusem H1N1 nie stanowi dużego zagrożenia w Indonezji. Opieka medyczna, zarówno państwowa, jak i prywatna, jest płatna. Poziom usług, zwłaszcza w szpitalach państwowych, jest niezadowalający; znacznie lepszy jest w klinikach prywatnych.

Cło

W Indonezji obowiązuje limit wwozu i wywozu obcych środków płatniczych stanowiących ekwiwalent 100 mln IDR (około 7,4 tys. USD). W przypadku wwozu większej kwoty należy wypełnić deklaracje celną, a przy wywozie uzyskać zgodę Centralnego Banku Indonezyjskiego. Nie wolno wwozić, wywozić ani posiadać narkotyków – grożą za to surowe kary, łącznie z karą śmierci. Obowiązują ograniczenia i zakazy wywozu rzadkich gatunków lokalnej fauny i flory. Wątpliwości służb celnych może wzbudzić większa ilość lekarstw, jeśli nie mają one nazw międzynarodowych. Przy wyjeździe z Indonezji nie ma możliwości otrzymania zwrotu podatku VAT. Do Indonezji zakazane jest także wwożenie pornografii oraz broni palnej. Również żywność może zostać skonfiskowana. Jedna osoba może przewieść 2 litry alkoholu, 200 papierosów, lub 50 cygar lub 100 g tytoniu.

Język i religia

Indonezyjski; inne języki: angielski, niderlandzki, jawajski, lokalne języki etniczne. 86% Indonezyjczyków wyznaje Islam, co czyni Indonezję największym krajem muzułmańskim świata. Sytuacja jednak zmienia się z wyspy na wyspę. Na wielu wyspach mimo oficjalnego utożsamiania się z którąś z dużych religii, Indonezyjczycy praktykują równolegle inne lokalne wierzenia.

Indonezja to rajskie Bali, Jawa, Celebes, Sumatra, Borneo i… jeszcze ponad 17 tysięcy innych wysp, z których co trzecia jest niezamieszkana, a wiele nie ma nawet swojej nazwy. Tutaj też znajduje się ok. 15% rafy koralowej świata. Miłośnicy nurkowania znajdą tu najwyższej klasy warunki do uprawiania tego sportu i prawdopodobnie największą różnorodność podwodnego życia. Archipelag oszałamia kontrastami i jednocześnie fascynuje; wspaniałymi krajobrazami, plażami z pudrowym piaskiem, barwną kulturą i tradycyjnymi obrzędami. Na wyspach Indonezji znajduje się około 150 wulkanów, z czego 127 uznaje się za aktywne. To także raj dla miłośników trekkingu. Malownicze jeziora i wulkany oraz liczne Parki Narodowe oferują niezliczone trasy do kilkugodzinnych wędrówek.

Kuchnia indonezyjska 

Wykazuje znaczne zróżnicowanie regionalne, a także wpływy kuchni arabskiej, indyjskiej i chińskiej. Słynie z bogactwa aromatycznych miejscowych przypraw. Kuchnia indonezyjska opiera się głównie na ryżu, z dodatkiem mięsa, ryb i owoców morza. Do sporządzania potraw wykorzystuje się także niektóre odmiany mango i bananów, a także mleko kokosowe i pastę z orzechów ziemnych. Do jedzenia używa się najczęściej kombinacji łyżki (trzymanej w prawej ręce) i widelca (w lewej). Wszędzie podstawę wyżywienia stanowią trzy potrawy – nasi goreng, mie goreng i gado-gado.  Nasi goreng to bardzo aromatyczny ryż smażony z nielicznymi warzywami i dużą ilością przypraw.  Mie goreng – ryż zostaje zastąpiony kluskami. Trzecia narodowa potrawa to gado – gado, sałatka z gotowanych warzyw, z jajkiem, soją i sosem.  Wariacji sosu są tysiące, dlatego gado – gado za każdym razem smakuje inaczej. Standardowo potrawy te występują bez dodatków mięsnych, zawsze jednak towarzyszą im chrupki. Różnego rodzaju chipsy i prażynki są „narodowym przysmakiem” Indonezyjczyków.  Do każdego ryżu, dokładane są krewetkowe prażynki z tapioki, a czasami również mocno pikantne chipsy z kasawy.  Indonezja jest natomiast prawdziwym rajem dla wielbicieli owoców egzotycznych.  Można tu spróbować wszystkie odmiany: durianów, rambutanów, liczi, longanów, o mango, melonach, jabłkach i wielu innych nawet nie wspominając.