Nurkowanie na Flores

Flores (z port. „wyspa kwiatów”) to wyspa wchodząca w skład Małych Wysp Sundajskich. Fantazyjne, górzyste ukształtowanie, spektakularne wulkany, ogromne połacie gęstego lasu deszczowego, fantastyczne widoki, ale przede wszystkim – niezwykli ludzie i fascynująca kultura – to właśnie elementy charakteryzujące wyspę. Flores, jako jedna z nielicznych była kiedyś kolonią portugalską, co związane było z silną działalnością misjonarską w regionie. Tylko pozornie katolicyzm jest tutaj tak silny, w praktyce, bowiem mieszkańcy nie zapomnieli swoich pierwotnych wierzeń i obrzędów. Zarówno chrześcijański raj, jak i miejsce, do którego animistyczne duchy wędrują po śmierci znajduje się, wg. przekonań większości mieszkańców wyspy, na szczycie wulkanu Kelimutu, który uważany jest za świętą górę. Poza zapierającymi dech w piersiach krajobrazami i fascynującą kulturą, Flores ma także do zaoferowania wspaniałe plaże i doskonałe warunki do nurkowania.

 

Nurkowanie na Flores

Przed wyprawą nurkową na Flores warto poznać informacje nurkowe dotyczące sprzętu, miejsc nurkowych oraz bezpieczeństwa.

Średnia temperatura wody: Temperatura wody waha się od 25 do 30°C w ciągu całego roku.

Prądy: zazwyczaj bardzo łagodne, silne prądy związane są z wąską cieśniną pomiędzy wyspami Rinca i Komodo.

Głębokość: 5-40 m

Warunki pogodowe przy powierzchni: spokojne

Widoczność: Na wyspie nie występują rzeki, stąd deszcze nie mają wpływu na widoczność w wodzie. Na ogół jest więc doskonała – w granicach 20-60 m.

Polecane miejsca nurkowe:

Nurkowanie w Parku Narodowym Komodo jest szczególne. Cieśnina między wyspami Rinca i Komodo tworzy przejście pomiędzy dwoma oceanami, Oceanem Indyjskim na południu i Pacyfikiem (morze Flores) na północy. Dzięki stałemu mieszaniu się ciepłych tropikalnych wód z północy z chłodniejszymi z południa Komodo to unikalny ekosystem z niezwykle bogatą florą i fauną.
Przynajmniej 253 gatunków twardych rafotwórczych korali tworzy rafę w parku. Zobaczymy tu grody twardych korali, strome ściany, pięknie porośnięte miękkimi koralami i odrobinę chłodniejsze wody wokół Rinca sprawiają, że miejsca prezentują się podczas każdego nurkowania zupełnie inaczej. Fascynują przede wszystkim kolory. Korale i gąbki są żółto-niebieskie, purpurowe lub granatowe, czy jaskrawo niebieskie lub różowe rozgwiazdy. Liczba gatunków ryb szacowana jest na ponad 1000. Wśród nich liczne są rekiny rafowe, widywane są także rekiny wielorybie migrujące przez teren parku. Manty są często spotykane na całym obszarze parku. W niektórych miejscach spotkanie z nimi jest niemal pewne. W okresie od września do grudnia tworzą grupy, czasem ogromne, sięgające 50 sztuk. Żyją tu tez morskie ssaki: dugongi, spokrewnione bliżej ze słoniami lądowymi niż z innymi ssakami morskimi, delfiny i wieloryby – łącznie 18 gatunków. Gady reprezentowane są przez żółwie -2 gatunki i węże morskie. Nurkowiska na południu regionu słynne są ze swojego świata bezkręgowców.Nurkowania w Narodowym Parku Komodo uznawane są przez wielu nurków za najciekawsze  i najatrakcyjniejsze w całym regionie Azji Południowo-Wschodniej. Region ten oferuje perełki nurkowe dla każdego. Od spokojnych i płytkich lagun z przepięknymi koralami po nurkowania w prądzie, gdzie na pewno spotkamy ławice tuńczyków i barakud i patrolujące te wody rekiny. Częstymi gośćmi są tutaj również ogromne manty, które czasami grupują się w stada po kilkanaście sztuk!
Polecamy także Park Komodo, aby zobaczyć słynne warany – smoki z Komodo!

Polecane miejsca nurkowe

Cannibal Rock – bardzo urozmaicone miejsce z mini-ścianami, wielkimi głazami i dolinami, a także ogromnymi tarasami na głębokości 30m. Warto tu przyjrzeć się wielkim ponad dwumetrowym czerwonym gorgoniom, jako że, szczególnie podczas zimnego przypływu, kryją się na nich, również czerwone, pygmy seahorses i ghost pipefish. The Rock pokryta jest rzadkimi i jaskrawymi sea apples w odcieniach fioletu, zieleni, błękitu, czerwieni i żółci. Spotyka się tu także trzy gatunki jadowitych jeżowców. Kiedy szaleją tu prądy, widuje się duże ławice ryb, a także manty, duże żarłacze oraz płetwale karłowate.

Current City (Batu Bolong) – jedno z topowych miejsc nurkowych w tym rejonie. Ściany rafy pokryte są niemal całkowicie koralami i kolorowymi gąbkami, pośród których znaleźć można mnóstwo podwodnych gatunków w stylu makro, jednak prawdziwym rarytasem jest to, co dzieje się w błękicie: od ogromnych ławic ryb czekających w prądzie na pożywienie, po ścigające się i polujące w toni rekiny rafowe, przepływające niby przypadkiem żółwie, ryby toczące walki ze sobą, składające i strzegące jaj, ławice tuńczyków czy snapperów… na Batu Bolong zawsze coś się dzieje.

Yellow Wall – to właściwie 2 ściany, jedna nad drugą, niższa z nich jest nawisem opadającym 50 metrów do dna. Miejsce to pokryte jest żółtymi koralami miękkimi i bogate w podwodne organizmy – żółte pygmy seahorses, niebieskie osłonice żyjące w koloniach, tysiące ślimaków nagoskrzelnych i ośmiornic blue-ringed.

Karang Makassar (Manta Point) – jak sama nazwa wskazuje jest to wspaniałe miejsce do obserwowania mant. Jest to raczej podłużne dno niż rafa, usiane połamanymi koralami i niewielkimi blokami koralowymi. Nurkowanie najczęściej odbywa się dryfując z prądem obserwując manty, które zatrzymują się przy blokach koralowych aby dać się wyczyścić rybkom czyścicielom z rodziny wargaczowatych, lub szukają pożywienia pływając tuż pod powierzchnią wody. Oprócz mant zobaczyć tu możemy również orlenie, płaszczki oraz rekiny rafowe.

Gps Point – uważane przez wielu za najlepsze miejsce nurkowe północnego Nusa Tenggara, miejsce to leży przy wyspie Banta. Jest to jedno z niewielu miejsc, gdzie regularnie widywane są rekiny i podczas jednego nurkowania zobaczyć można 5 ich gatunków. Ze względu na występowanie silnych prądów można tu spotkać ostroboki, tuńczyki, barakudy i pokolce. Z pewnością warto poświęcić chwilę na poszukiwania pygmy seahorses ukrytych na gorgoniowych wachlarzach oraz w głębi wypatrywać orleni i mant.

 

SPRZĘT:

Pianka: 3 mm (choć czasem w prądzie może być chłodniej)

Haki do raf: mile widziane i  przydatne (nurkowanie w silnym prądzie!)

 

BEZPIECZEŃSTWO:

Nurkowanie dekompresyjne nie jest polecane.

Komora dekompresyjna: najbliższa komora dekompresyjna znajduje się na Bali w Denpasar.

Obowiązuje zakaz używanie rękawic podczas nurkowania.

Nurkowanie w pojedynkę jest niedozwolone z wyjątkiem instruktorów.

 

Przy planowaniu wyjazdu nurkowego na Flores warto poznać lokalne warunki pogodowe oraz sugerowany najlepszy termin na wyprawę nurkową.

Pory roku: Pogoda: zwykle ok. 30°C w dzień, nieco chłodniej wieczorami. Styczeń–marzec to pora deszczowa, gdy niebo jest często pokryte chmurami i mogą się zdarzyć tropikalne burze. Morze jest jednak spokojne, a woda bardzo ciepła – 28-29°C. Kwiecień–czerwiec oraz wrzesień–grudzień to najlepsze miesiące na wizyty na Flores. Morze jest gładkie jak lustro, opady znikome, a widoczność dochodzi nawet do 40 metrów. Woda ma temperaturę ok. 29°C. Lipiec i sierpień to najgorsze miesiące na Flores. Morze bywa wzburzone, widoczność spada. Jest to również najchłodniejsza pora roku. Woda ma temperaturę 26-27°C.

Temperatura wody: Temperatura wody oscyluje w granicach 25-30°C w ciągu roku.

Nurkowanie: Warunki nurkowe są doskonałe przez cały rok! Klimat jest bardziej suchy niż w innych częściach Indonezji, a ponadto archipelag otaczają wyspy i rafy. Najlepsza widoczność: między kwietniem i czerwcem oraz wrześniem i listopadem. W lipcu i sierpniu na rafach pojawia się więcej zwierząt ze względu na obecność większej ilości planktonu. W czerwcu i lipcu wieją nieco silniejsze wiatry, dzięki czemu odczuwalna jest przyjemna bryza.

Długopis

Ciekawostki

Poniżej przedstawiamy niezbędne informacje nie tylko na temat nurkowania, jakie warto poznać przed wyjazdem nurkowym na Flores.

Łacińska nazwa Flores została nadana wyspie w XVI wieku przez Portugalczyków i oznacza – Wyspę Kwiatów. Również religia jest spuścizną po Portugalczykach. Flores to wyspa katolicka. Tak jak Bali jest kroplą hinduizmu, tak Flores kroplą katolicyzmu w tym w większości muzułmańskim archipelagu jakim jest Indonezja. Mieszkańcy trudno dostępnych wiosek wciąż używają tradycyjnej nazwy Nusa Nipa, czyli Wyspa Smoka. I choć niektórzy upatrują jej pochodzenia od przypominającego nieco smoka kształtu wyspy, to zapewne jej znaczenie ukryte jest głębiej. Wzór smoka pojawia się na przykład na tradycyjnych tkaninach i być może nawiązuje do żyjących tu do dziś pradawnych jaszczurek – smoków z Komodo.

Flores słynie ze swoich ikatów, tkanin wykonywanych tradycyjnymi metodami. Jest ich ogromny wybór ze względu na wielkość, kolorystykę, motywy i jakość. Mieszkańcy Flores rozpoznają z jakiej części wyspy pochodzi dany ikat. W zasadzie w każdej z wiosek można podpatrzyć metodę ich wyrobu (trwa to czasem wiele miesięcy) oraz obserwować ludzi, zwłaszcza kobiety, noszące je na co dzień jako sarongi (owinięte dokoła pasa lub wręcz dokoła całego ciała przy chłodniejszej pogodzie).

Człowiek z Flores tj. Homo floresiensis to wymarły gatunek hominida, który został na wyspie odkryty stosunkowo niedawno, bowiem w roku 2003. Charakterystyczną cechą gatunku była drobna budowa ciała oraz mały mózg. Niektórzy naukowcy sądzą, że Człowiek z Flores nie jest żadnym nowym gatunkiem, a najprawdopodobniej osobnikiem patologicznym z gatunku Homo sapiens.

W kraterach wulkanu Kelimatu, który jest świętą górą tubylców, znajdują się trzy jeziora: jasnoturkusowe, oliwkowozielone i czarne jak smoła. Legenda o Kelimutu, Górze Dusz, odpowiada tradycyjnej wierze mieszkańców Azji Południowo-Wschodniej w świętą naturę gór, a w szczególności wulkanów. Oddzielone od siebie wąskimi przesmykami trzy kraterowe jeziora na szczycie Kelimutu są prawdziwym cudem natury. Każde z nich ma inny kolor. Według wierzeń w poszczególnych jeziorach mieszkają dusze zmarłych: w turkusowym – ludzi starych, którzy zmarli naturalną śmiercią, w brązowym – ludzi młodych, którzy zginęli niespodziewanie, dziewic i wszystkich o czystym sercu, a w czarnym – potępieńców. Każda z dusz znalazła ukojenie w wodach jeziora i wnętrzu góry. Ale legenda i różne kolory wód to nie wszystko. Co pewien czas jeziora zmieniają swe barwy. Gdy przed blisko stu laty holenderscy geolodzy odkryli je w tarczowym kraterze wulkanu, ich wody miały inne kolory: czerwony, niebieski i biały (białe było jezioro, którego wody są dziś czarne), zaś w latach 60. ubiegłego wieku – niebieski, rudy oraz kawy z mlekiem. Barwy zmieniają się też okresowo w ciągu roku i nie wiadomo, dlaczego się tak dzieje. Geolodzy podejrzewają, że powodem mogą być wydobywające się z wnętrza kraterów związki chemiczne lub znajdujące się w wodzie minerały, które rozpuszczają się pod wpływem określonych warunków. Jednak do dziś nikt tego nie zbadał. Miejscowi wierzą, że gdy nadciąga wielkie nieszczęście, trzy jeziora przyjmują tę samą barwę. Mówią, że tuż przed pamiętnym tsunami w grudniu 2004 roku wszystkie były turkusowe.

Z powodu katolicyzmu na Flores Polska tak dobrze się tutaj kojarzy; wielu polskich księży pracuje na wyspie, a mieszkańcy pamiętają też Jana Pawła II i jego wizytę w Maumere w 1989 roku.

W kilku miastach wyspy kwiatów znajdziemy kościoły prowadzone przez polskich misjonarzy z zakonu werbistów. Działają oni na Flores od kilkudziesięciu lat. Warto ich odwiedzić – zawsze chętnie przyjmują przybyszów z dalekiej Polski, proponując nocleg i garść opowieści o życiu na tej tajemniczej wyspie.

W latach 30. ubiegłego wieku do położonego na południowym wybrzeżu Ende został zesłany Ahmed Sukarno, późniejszy pierwszy prezydent niepodległej Indonezji.

Park Narodowy Komodo jest z jednym z 50 parków narodowych na terenie Indonezji, utworzonym w 1980 roku. W 1991 r. park został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Zajmuje on powierzchnię 132000 hektarów i stanowi jeden z największych morskich rezerwatów na świecie. Obszar parku składa się z setek małych wysepek i trzech większych wysp, na których koncentruje się ruch turystyczny. Trzy większe wyspy to: Komodo, Rinca, Padar. Nieregularny brzeg wyspy Komodo pełen jest skalistych cypli oraz piaszczystych zatok, a jej horyzont zdobią wulkaniczne klify. Wyspa Komodo charakteryzuje się górzystym krajobrazem. Zobaczyć tu również można pozostałości lasów deszczowych oraz bambusowych. Fauna wysp jest fauną przejściową pomiędzy azjatycką i australijską. Wyspę zamieszkuje wiele tysięcy znanych i mniej znanych gatunków węży, papug, krabów, małp, stawonogów. Najbardziej jednak znanym gatunkiem, żyjącym na wyspie jest największa jaszczurka na świecie – Waran z Komodo. Jest to gatunek endemiczny, niewystępujący nigdzie indziej na świecie. Ich liczebność szacowana jest na około 6 tysięcy.

Warto wiedzieć

  • Czas lokalny: polski plus 6 godz.
  • Język: indonezyjski; inne języki: angielski, niderlandzki, jawajski, lokalne języki etniczne
  • Wiza/Paszport: Z dniem 10 czerwca 2015 r. zostały zniesione wizy dla obywateli Polski, udających się do Indonezji w celach turystycznych. Ruch bezwizowy możliwy jest jedynie na 5 międzynarodowych lotniskach (Soekarno Hatta – Jakarta, Ngurah Rai – Bali, Kualanamu – Medan, Juanda – Surabaya oraz Hang Nadim – Batam) oraz w 4 międzynarodowych portach morskich (Sri Bintan Pura – Tanjung Pinang, Batam Center – Batam, Sekupang – Batam oraz Tanjung Uban – Tanjung Uban). W w/w portach lotniczych i morskich obywatel Polski otrzyma bezpłatne zezwolenie na wjazd do Indonezji i 30-dniowy pobyt, który nie może zostać ani przedłużony, ani zamieniony na pozwolenie na pobyt stały. Nie ma możliwości otrzymania indonezyjskiej wizy na lądowej granicy między Timorem Wschodnim a Indonezją (Atambua). Przy dłuższych pobytach, przy celach wyjazdu innych niż turystyczny oraz w przypadku posiadania paszportu tymczasowego o wizę należy aplikować w Ambasadzie Indonezji w Warszawie. Przy wjeździe do Indonezji paszport musi być ważny minimum 6 miesięcy.
  • Zdrowie: Przy wyjeździe do Indonezji nie ma obowiązkowych szczepień. Do zagrożeń sanitarno-epidemiologicznych należą: pasożyty układu trawiennego, dur brzuszny, biegunka, żółtaczka typu A i B. Należy pamiętać, że woda w kranie nie jest zdatna do konsumpcji. Zalecane jest picie wody butelkowanej lub przegotowanej, unikanie w napojach kostek lodu oraz surowych i niedogotowanych potraw.
  • Opłata lotniskowa: Brak
  • Elektryczność: W hotelach obowiązuje napięcie 220 V (50 Hz) i okrągłe, dwubolcowe wtyczki. Można jednak natrafić, zwłaszcza w odległych rejonach kraju, na sieć o napięciu 110 V. Przed skorzystaniem ze sprzętu elektrycznego należy sprawdzić rodzaj napięcia. Niektóre hotele udostępniają na żądanie wtyczki przejściowe.
  • Dodatkowo: Woda z sieci wodociągowej nie jest zdatna do picia.